بررسی عوامل موثر بر افزایش سطح چابکی سازمان ها
امروزه همه کسب و کارها چه دولتی و چه خصوصی، چه انتفاعی و چه عمومی همه در معرض انواع مختلفی از حوادث و بحران های غیرقابل پیش بینی و پیشگیری قرار دارند. پروژه های پدافند غیرعامل با تمرکز بر رویکرد ویژه رویارویی با حوادث ناشی از شرایط جنگ و با هدف کاستن از آسیب پذیری نیروی انسانی و تجهیزات حیاتی و حساس و مهم کشور، تعریف و دنبال می گردند. در این پژوهش، توانمندی های چابکی سازمانی به عنوان یکی از این روش ها مورد شناسایی و تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. چابکی سازمانی می تواند در زمره عوامل اساسی پدافند غیرعامل قرار گیرد. روش تحقیق در این پژوهش از لحاظ هدف، کاربردی و بر اساس شیوه اجرا، اکتشافی تحلیلی می باشد. در این پژوهش ابتدا منابع موجود در زمینه توانمندی های چابکی مورد بررسی قرار گرفته و سپس با استفاده از روش تحلیل عاملی، دسته بندی شده است و در ادامه با استفاده از تکنیک شبکه های عصبی، میزان تاثیر هر یک از این شاخص ها بر سطح چابکی بررسی شده است. همچنین با استفاده از نمودارها و ماتریس تحلیل ضرایب تاثیر، برهم کنش این عوامل به صورت سینرژی نیز مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج این پژوهش نشان داد که عامل مدیریت و ساختار سازمانی، مهمترین تاثیر را بر سطح چابکی سازمانی دارد. همچنین شاخص های شایستگی و پاسخگویی می توانند به طور پیوسته بر افزایش سطح چابکی تاثیرگذار باشند. با توجه به نمودار تحلیل عملکرد شاخص تولید و طراحی محصول به تنهایی نمی تواند سطح چابکی را به مقدار قابل توجه تغییر دهد؛ اما کاهش سطح این شاخص باعث کاهش سطح چابکی می شود. دو شاخص انعطاف پذیری و سرعت نیز می توانند تغییرات سطح چابکی سازمانی را تحت تاثیر قرار دهند.ا آغاز قرن بیست و یکم سازمان ها تغییرات بنیادین و شدیدی را پیرامون خود تجربه کرده اند.این تغییرات سازمانها را به سمت چالش های نوینی هدایت می کند که عدم توجه به آنها بقا و موفقیت سازمانهای رابطور چشم گیری تهدید می کند.برای رویارویی با تغییرات جدید،سازمانها باید به فراتر از سازگاری باتغییرات بی اندیشند و به دنبال بهره گیری از فرصت های بالقوه باشند.سازمانها برای پاسخ به این چالش های کسب و کار رویکرد نوینی به نام چابکی را برگزیده اند.در این پارادرایم نوین سازمان قادر است تواناییکامیابی در محیط همیشه در حال تغییر و غیر قابل پیش بینی را بدست آورد.